اگر یک چیز وجود دارد که بحث جاری در مورد بهره وری آبیاری نشان می دهد، این است که تعاریف و استفاده از اصطلاحات بهره وری یکسان یا مورد توافق در جامعه محققین آبیاری نیست (ون هالسما و وینسنت، 2012، لنکفورد، 2012b) و ادعاهای مربوط به بهره وری اغلب به طور نامناسب در خارج از زمینه هایی که برای آنها اعمال می شود استفاده می شود که منجر به تخمین های نادرست از صرفه جویی در آب در مقیاس حوضه می شود (ون هالسما و وینسنت، 2012، پری، 2007).
این بدان معناست که هر وعده راندمان بیشتر نوعی شیشه کوچک که چیزهای ریز، به عنوان مثال برای آبیاری قطره ای، باید با احتیاط برخورد شود.
در این مقاله ما دقیقاً این کار را انجام می دهیم. ما با بحث بزرگتر در مورد راندمان آبیاری درگیر هستیم تا نتایج یک بررسی کامل از ادبیات مربوط به راندمان آبیاری قطره ای را ارائه دهیم.
ما از این بررسی برای شناسایی و دسته‌بندی تعاریف مختلف کارایی که نویسندگان مختلف استفاده می‌کنند، و ردیابی بحث‌هایی که با آنها درگیر می‌شوند برای درک نگرانی‌ها و اولویت‌هایشان استفاده کردیم.
هدف ما از این تمرین پیشنهاد یا پیشنهاد بهترین تعاریف نیست.
در عوض هودی بی تی اس، با نقشه‌برداری دقیق و کشف آنچه که مطالعات و نویسندگان مختلف در مورد کارایی آبیاری قطره‌ای می‌گویند، هدف ما بررسی انتقادی منشأ و اعتبار این باور است که آبیاری قطره‌ای به به حداقل رساندن تلفات آب و صرفه‌جویی در مصرف آب کمک می‌کند.
دو بینش مرتبط به تحلیل ما کمک می کند.
اولین مورد مستقیماً از بحث در مورد بهره‌وری و بهره‌وری آب سرچشمه می‌گیرد و به درک قبلاً اشاره شده مربوط می‌شود که هر ارزیابی از صرفه‌جویی در مصرف آب همیشه به مقیاس و زمینه حساس است، هزینه راه اندازی خط تولید نوار تیپ به عنوان مثال به افزایش مصرف آب یا راندمان کاربرد در قطعه اشاره می‌کند.
یا سطح سیستم آبیاری در مورد میزان ذخیره آب در سطح حوضه رودخانه یا حوضه آبخیز چیزی نمی گوید (Seckler, 1996, Perry, 2007). صرفه جویی واقعی آب به این بستگی دارد که آب «ذخیره شده» به کجا می رود: آیا در جاهای دیگر به طور مولد استفاده می شود یا به دریا می ریزد؟
در واقع واکس سفید، و همانطور که بسیاری از محققین اشاره کرده اند، هنگامی که آب ذخیره شده در سطح قطعه یا سیستم برای استفاده در همان قطعه یا سیستم دوباره برداشت می شود، این ممکن است منجر به کاهش جریان آب در پایین دست شود و در نتیجه باعث تخصیص مجدد آب به جای صرفه جویی خالص شود. (مولدن، 1997، ساکتیوادیول و همکاران، 1999، سکلر و همکاران، 2003، گیلت، 2006، لنکفورد، 2006، پری، 2007، ون هالسما و وینسنت، 2012).
به دلیل این حساسیت مقیاس و زمینه معیارهای بهره وری آب، آنها در بین مکان ها قابل مقایسه نیستند (ون هالسما و وینسنت، 2012).
- منابع:
- تبلیغات:
